Hallo allen, Ik ben Kees en al 42 jaar autorijder (en 44 jaar motorrijder!). Diverse auto’s onder mijn kont gehad, maar de lekkerste auto was de Ford Escort die ik in 1990 had. Toen er een kleine kwam ging ik over op een Opel (sorry) Caravan (zo noemde Opel hun stationwagens). Dat heb ik bijna 25 jaar volgehouden. Nooit “kleine” probleempjes gehad, als er wat mee was, was het meteen raak. Het vervangen van de distributieriem van mijn (laatste) Astra tijdens de jaarlijkse grote beurt was de druppel. De dealer had voor het gemak de waterpomp maar laten zitten. Want “die was nog goed”. Twee weken later, op de terugreis van de vakantie in Frankrijk, begaf die pomp het dus. Kleppen naar de knoppen, kop krom. Kortom een enorme schadepost. De dealer voelde zich kennelijk wel schuldig, want hij rekende zijn eigen uren niet. Die van het revisiebedrijf uiteraard wel. Ik heb de wagen nog een paar maanden gehouden, maar ik heb hem toch maar weggedaan. Ik voelde me er niet op mijn gemak in. Mijn vrouw en zoon dreigden me te vermoorden als ik weer een Opel zou nemen. Het moest een Ford worden. Eerst een EcoBoost Trend Wagon, maar die werd al snel ingeruild voor een Lease Edition Wagon met Sync 3 en 25 pk meer. Heerlijke auto’s en inderdaad, ik heb ook de nieuwe Astra uitgeprobeerd, maar daar miste ik het “wow”-gevoel dat ik bij de Focus 3 wel meteen had. Een lang verhaal, maar zo zie je maar: je bent nooit te oud om te leren. (P.S. Met onze huidige Ford heb ik wel een dingetje, maar jullie zullen mij op het forum wel hiermee verder kunnen helpen.)