Echt wel, we missen hem gruwelijk. Hij was nergens bang voor zo klein als jij was, zijn hartklep lekte waardoor zijn hart hard moest werken en sterk vergroot was. Zijn hart duwde tegen zijn luchtpijp waardoor hij moest hoesten en hij kon niet meer lopen omdat hij zo moe was. Het hart pompte het bloed niet meer goed rond en stroomde voor 2/3 weer terug. Hij had genoeg geleden maar we zijn er kapot van.
Sterkte Reks. Ik weet hoe je je voelt. Wij hebben 2 maanden geleden onze staffordshire bull terrier moeten laten inslapen. Hij was inmiddels wel al 15 1/2 jaar. Je weet dat het eraan zit te komen maar als het zo ver is doet het toch ontzettend pijn. Ik mis hem nu nog steeds elke dag. Wij hebben hem ook laten cremeren en dat geeft toch een beetje het gevoel dat hij er nog is.
Sterkte Reks Een moeilijke ne moedige beslissing soms wel moeilijk het belang van de hond voorop stellen, maar wel beter voor het beestje. Blijft altijd moeilijk zoiets wij hebben onze honden begraven naast het huis in de paardenbak en een betonnen beeldje ter hoogte waar liggen.
Teken dat je om de honden gegeven hebt. Der zijn ook mensen die lachend bij de dierenarts naar binnen gaan, in laten slapen en lachend weer naar buiten gaan. Afijn....Wij hebben een plekje voor hem in de woonkamer, was mijn maatje.
Het doet altijd heel veel pijn om afscheid te nemen van een familielid, ik hoop dat je veel troost vindt in de herinneringen die jullie samen hebben beleeft. Ik moet er nog niet aan denken dat die tijd komt voor onze Donna. Heel veel sterkte met de verwerking Reks.
Bedankt Stefan, dit zei ik ook begin december....ik moet er niet aan denken. Maar helaas is hij er nu al niet meer. We krijgen wel veel steun van iedereen dat we het goed hebben gedaan en daar voelen we ons weer een beetje goed bij.
Aangezien we ook nog een teefje hebben die altijd samen met Pieter was (z'n dochter) en we haar niet alleen willen laten, hebben we nu een pupje erbij. Het zal noooooit een 2e Pieter zijn maar alleen is ook maar alleen. Hier onze 12 weken oude Evy
kijk, zo heeft Pieter z'n dochter er weer een kameraadje bij. en vervangen kun je een hond nooit, ook al zijn ze van hetzelfde ras ze zijn stuk voor stuk uniek
Als aandenken heb ik met vaderdag een mooi glazen blok gehad van ongeveer 12 cm met daarin mijn hond Pieter in gelaserd. Die staat nu langs z'n urntje