Goede vraag, Paul!. Goed om te weten, het is niet open leggen, het zijn gewoon twee delen die koud tegen elkaar zitten, BMW deed er affabriek een lik vet tussen tegen het roesten, daarom is dit nog zo mooi. Wat je ziet is de flens van de asstomp in de naaf en de aandrijfas. Maar daarnaast gaat alles uitelkaar. Ik heb simpelweg de aandrijfassen tussen het differentieel en de naaf verwijderd. Dus de losse onderdelen heb ik inmiddels wel schoongemaakt. Alles wordt (als) nieuw.
Ja, er zit olie in de holle draagarmen, er zit vet/olie tussen de aandrijfassen en flenzen en op andere plekken. Daar is idd over nagedacht. Jammer dat de meeste van die auto's verder wel wegrotten in die tijd in een paar jaar hahaha.
Veder met de e12 528i. en in dit geval, door naar de tank. Die is bij een e12/e28 bijna altijd verrot, naast de vulhals. Dat komt omdat daar 3 ontluchtingspijpjes zitten waar zich modder en andere rommel verzamelt, omdat dat precies in de lijn van het rechter achterwiel zit. Dus alles wat dat achterwiel opgooit, komt daar terecht en na jaren vocht en vuil is je tank rot. Zo heb ik al een stuk of 3 van slopers gehaald, allemaal daar verrot. Maar omdat deze auto kennelijk niet veel heeft geleden van rijden, had ik goede hoop! Kijk alleen al hoe mooi de ontluchtingsslangen zijn, die vanaf de tank naar het ontluchtingstankje in de kofferruimte lopen. Die slangetjes lopen door het kuipje om het tankklepje langs de vulhals naar beneden. Daar zit een rubber flap die de boel afdekt. En daaronder….. Kijk je op het vuil op de tank, bij de 3 pijpjes… Deze tank verwijderd en die was daar dus niet rot! Het was een mooie tank en rondom wel wat plekjes, een randje wat ik zou moeten lassen, maar rondom dicht! Echter, je lees al “was”, stond de tank al bijna 22 jaar halfvol met benzine, aangetrokken vocht en andere ellende, dus deze tank was van binnenuit opgevreten. Allemaal losse roestschilfers. Nou kan je een tank van binnenuit coaten, maar deze was zo roestig, die losse roest is metaal dat nooit meer terugkomt, dus de wanddikte is aardig afgenomen. Oplossing? Pinnen! Deze nieuwe tank is een reproductie, maar zeer goede kwaliteit. Enige is dat hij overduidelijk niet zwart. Dat wordt nog een rondje opschuren en zwarte epoxy spuiten. Verder erg blij!
Kost een paar centen die je feitelijk nooit meer terug ziet, maar het geeft een hoop rust en scheelt je ook een hoop moeite om te proberen de oude tank nog goed bruikbaar te maken.
Ja, nee, die.oude was niks meer geworden. En dit houdt de peut lekker binnen, tenzij de motor er van lurkt. Dus ik heb grote blij!
Dan door naar de vooras. Ook een vies loeder. Veerpoten eraf gehaald en gedemonteerd. De toplagers waren uiteraard gaar Nieuwe besteld. OEM BMW. Toen dat er allemaal vanaf was, kon ik het subframe omdraaien en zag ik de sleepogen. Dacht dat ze wat krom waren, maar ze zijn gaar… Doorgesleten en kapot. Dat subframe heb ik in de oud ijzerbak gedonderd. Ik had nog twee andere e12 subframes voorzijde. De ene was een m20subframe, die is inmiddels ook onderweg naar de hoogovens, de andere was een supernet m30 subframe, dus die is nu voorbestemd voor de poedercoater. En zo bouw ik verder aan mijn stapeltje onderdelen. Nog wat sfeerplaatjes.
Ik heb inmiddels alle slijtdelen nieuw binnen, voor het onderstel. Maar alles wat je ziet op de bult gaat naat de poedercoater Meeste wel. Voor de delen die echt te gaar zijn, heb ik een donor staan.
Jee zeg, ruim een jaar verder, sinds de laatste post over de 323i. Nou gaat er ook niet veel aandacht uit naar de 323i, meer naar e30 en e12, maar hier een kleine update. De 323i was dit voorjaar weer eens buiten. Na de winter viel op dat de ruitenvloeistoftank leeg was geheveld door de SWRAsproeiers. Dat kwam door een defect T-stukje met terugslagklep. Dus die vervangen door deze nieuwe glimmende. Maar het eerste ritje leverde regenwater op en helaas ook een dikke steen, dus een ster in de voorruit, dat was wel weer even schelden, maar goed. Binnengezet en lekker gedroogd. Paar week later op 7 mei naar Zandvoort met deze 323i voor het de Nationale Oldtimerdag op het circuit, dat was leuk! Eerst even tanken, lekker RON 102 erin. Mijn dochter was mee, samen met Jan in zijn e30 325i cabrio en Arnold en Rinke in de e21 B6 Alpina gereden. Op het circuit troffen we meer mensen van ons cluppie en hadden we zomaar ineens een leuke line up van wat E21 materiaal! Ik zie wel eens mensen met vliegen op de grille, of soms zelfs een vogeltje. Arnold had een kerel onder de motorkap, zoals te zien. We denken dat het ergens in Amsterdam is gebeurd. De motorkap had geen schade. Terugweg gaf mooi zicht op het ouder worden. Die kleine kleuter die Rinke was toen hij voor het eerst meeging, dat is een grote kerel geworden. Met zonnebril en stoere blik. Helemaal mooi!! Ondertussen kwam de nieuwe voorruit van W&N binnen, wederom een groen getinte met groene zonneband. Plaatsen wordt een winterklusje denk ik. Een paar weken later had ik een soort semi-toevallige oploop met wat mensen van het Autoweekforum. Ook weer leuk, met van alles en nog wat, van een (bekende) A6 tot een bruine Citroën Visa genaamd Willem. En wat leuk BMWspul. Eerste is van mij, tweede heb ik ook eentje van, derde moet ik nog… Op de terugweg begon het ineens te brommen, rechtsvoor. Van het ene op andere moment. Werd wel steeds luider en was niet motortoerenafhankelijk. Dus hoopte ik op een steentje bij de remklauw. Het bleek bij nader onderzoek thuis een wiellager te zijn. Kloten. SKF, 2 jaar oud en als ze 2000 kilometer hebben gerold is het veel…. Oude lagers, SKF, er dus uitgehaald Nieuwe de kleine van SKF en de grote van Timken. Alles schoongemaakt En weer gemonteerd. En toen had ik weer een soepel rollende auto!
Dan een stukje terugkijken met de 323i. Een paar maanden geleden kwam er een soort summiere post met wat plaatjes over wiellagers, meetings etc. Maar daarvoor was er ruim een jaar voorbij sinds de laatste post over mijn e21 323i. En niet zonder reden. Wat is die auto een hoofdpijndossier geweest in de voorbije jaren. Een korte samenvatting: 2010: aanschaf, tijdens rit Ardennen de motor kapot 2011: start volledige restauratie 2018: afronding restauratie, gestart met rijden 2019: volledig nieuw opgebouwde motor draait in de soep door scheur in de kop na 6.000km 2020: volledig gereviseerde motor met gloednieuwe kop en nieuwe nokkenas blijken slijtage te hebben na 600 kilometer door herplaatsing oude tuimelaars door externe partij. 2021: Na koprevisie van de 600 kilometer oude kop loopt de motor goed maar er blijft een hikje in zitten 2022: het hikje is stotteren geworden. Alles nagelopen met diverse mensen met veel kennis. Frustraties. Auto weggebracht naar Kona Classics. In 2022 bleef de auto stotteren op niet aanwijsbare momenten. Achteraf heb ik al een vreemd hikje in de motor sinds 2020. Met de nodige adviezen en onderzoeken van mijn BMW vrienden heb ik alles onderzocht. We konden niks vinden, conclusie was over and over dat mechanisch niks aan de hand kan zijn, maar de E21 blijft stotteren. Na de zoveelste tegenslag op motorisch gebied sinds 2018, heb ik na 7 jaren restaureren en bijna 5 jaar klooien met die motor nog geen fijne kilometer gereden, geen plezier beleefd aan de schitterende 323i. En alle extra werk levert kleine schades en meer gebruikssporen op dan wenselijk op een verse restauratie. Om nog maar niet te spreken over het geld wat geen rol zou spelen maar opgeteld toch een forse stapel is geworden. Kortom, grote frustraties, geen zin en energie meer om er mee aan de slag te gaan en in mijn loods staat een hele dure en grote presse-papier. Op een dag in april 2022 was de grote frustratie zo groot dat de auto weg moest. Uit het zicht, dat betekende of verkopen of weg naar een partij die weet wat ze doen en die mijn probleem gaat oplossen. De goede ervaringen van Ruud met Kona Classics en de foto’s en informatie die ik van hem heb gekregen dezen me besluiten om Wouter van Kona te bellen en afspraken te maken. Wouter was nog in de Verenigde Staten, we hebben een datum daarna afgesproken, maar ik was er klaar mee, ik heb de 323i op de trailer gezet en de volgende dag naar Wateringen gesleept. Daar van de trailer gedonderd, Leroy de werkplaatschef er veel succes mee gewenst en ik ben soort van opgelucht weggegaan. In mei en juni is Wouter gaan testen en testen en testen. Daartoe heeft hij een complete set met dataloggers gereedgemaakt en ook drukmeters voor de K-jet, lambdasonde etc, zodat de auto realtime kon worden uitgelezen. Daarmee heeft Kona nu een complete set met dataloggers en drukmeters etc, die zo op iedere willekeurige 323i te monteren zijn, voor diagnose. Ik werd op de hoogte gehouden met filmpjes en foto’s en verslagen, erg plezierig. Er werd tussen andere projecten door aan de auto gewerkt, ik had geen deadline, geen haast, alleen de ernstige behoefte aan een oplossing.
Na veel klooien en testen (ik sla wat inhoud over) had Wouter de auto zeer goed af weten te stellen. We zijn inmiddels augustus 2022. De auto liep als een kogel, dus we konden ophalen. Omdat de auto een APK moest hebben heeft Wouter die ook verzorgd. De middag voor we de auto zouden halen belde Wouter. Hele afstelling verdwenen, stotteren, niet mee te rijden en dus geen auto om af te leveren. Heel die woensdag is Wouter bezig geweest en in de avond kwam het verlossende bericht, alles was weer in orde gezet en de auto liep weer prachtig. De volgende dag zijn Jan en ik naar Wateringen gegaan, er was een wielerronde, dus we hebben de touring in een straatje gemikt, lopend naar Kona en na een praatje en een bakkie en een rondje bedrijf bekijken een proefrit in de 323i. Man man, wat een gretig monster. Dwars in de bocht, fel op het gas en rijden als een kogel. Zo had ik ‘m in mijn hoofd toen ik begon te bouwen. Ik nam de auto mee, Jan liep terug naar de touring en we hadden afgesproken te hergroeperen bij een tankstation buiten Wateringen. Daar stond ik te wachten, 5 minuutjes. Nadat Jan er was gelijk doorgereden en ik kon wel door de grond zakken, gelijk gestotter en inhouden. Geen soepel rijdende auto, die ik bij de proefrit had, maar een inhoudende bak ellende. Jan stond op tijd, ik was er alweer klaar mee en ergens denk je dat het aan jezelf ligt, dus ik ben doorgereden. Onderweg ben ik het hele rijtje weer eens afgegaan, wat was er nou anders? Welke omstandigheden zijn veranderd ten opzichte van de proefrit? Welke parameter is veranderd? En ook de onwaarschijnlijke zaken zijn waarschijnlijk tot het tegendeel is bewezen. En zo kwam ik uit bij de verlichting. Ik heb de lampen aangezet. Maar dat kan het niet wezen, dat bestaat niet. Lampen uit en hoppa, als een malle, daar ging hij weer. Lampen weer aan en bokkerdebokbokbok. Euh, huh? Onderweg naar huis met Jan besproken, gewisseld van auto en ook hij testen, dezelfde conclusie… Wat was de afdronk van dit alles en de inzet van Kona? Paar conclusies. Ten eerste, als de auto goed loopt, dan gaat hij ook echt hard, goed en is het een beest van een auto. Die afstelling is echt heel goed gedaan, top! Ten tweede is er nog steeds een probleem, dat kan dus niet mechanisch zijn en de verlichting heeft er invloed op, maar hoe dan? En waardoor komt dat? De dagen na het ophalen heb ik veel getest en geprobeerd. Ook veel overleg met Wouter van Kona. Het gekke was dat die problemen zich ook voordeden na de APK, bij Wouter. Wouter heeft een nieuwe accu geplaatst op enig moment in het proces. Met die nieuwe accu was de auto goed af te stellen. Bij de APK heeft de auto met motor uit wel op contact veel stroom verbruikt, bij het oplossen van de problemen heeft Wouter de accu doorgeladen, vanwege sterkere ontlading door het proberen. Daarna was het goed. Aan mijn voltmeter kon ik zien dat zodra de boordspanning onder de 12,8 volt kwam, de problemen begonnen. Ergo, een elektrisch probleem? De dynamo, gereviseerd met nieuwe spanningsregelaar leverde slechts 12,9 volt maximaal. Niet op 13 of richting 14 volt te krijgen. Ik had nog een e30 dynamo liggen, wat stabieler, iets groter en geen rubber bussen, waardoor de e21 dynamo scheef hangt. Enige aanpassing was een stekkertje, een V-riem en een bout. Dat gaf meer spanning. Problemen bleven echter, zodra er meer stroom verbruikt werd, ging het mis. Ik verdacht de ontsteking, met de redenatie dat meer stroomverbruik te weinig stroom gaf op de ontsteking om te blijven functioneren. Op een avond stond ik met mijn gereedschap te klooien om die ontsteking te wisselen toen ik ineens dacht: ”ja maar, ik heb de auto weggebracht om te repareren en dit is nog steeds een probleem”. Dus ik heb de boel opgeborgen en ben de volgende dag naar Kona gereden. Daar de auto neergezet en weer weggegaan. Wouter had ook de drive om het probleem op te lossen, die instelling is echt plezierig! Maar ja, zou dit goedkomen???
Wat een enorm verhaal en wat een pech heb je er mee. Aan de andere kant je zou bijna zeggen het moet iets heel simpels zijn in de electronica, een relais of misschien een soldering ergens die niet lekker meer is. Want zoals je zegt, hij rijdt als een beest als het probleem er niet is en zo hoort het. Ik hoop voor jou dat de oplossing gevonden wordt in ieder geval.
Dank mannen. Ja, tja, ik rol van het ene in het andere, maar het longblock is gewoon goed. Dat mag ook wel na 3 pogingen hahaha.